Winnaars van 2019

Winnaars van 2019
Maar liefst 542 inzendingen kwamen binnen voor de dronefotowedstrijd die KIJK samen met Dronewatch en het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat hield. Het was dan ook niet makkelijk om de winnaars aan te wijzen, maar het is gelukt. Zie hier de selectie!
Gouden plaat
Hij is in veel westerns te zien: de Amerikaanse windmotor. Dit type molen werd in Nederland vaak gebruikt voor de bemaling van kleinere polders. “We zijn hier heel andere windmolens gewend en ik was dan ook onder de indruk van dit ‘waaiertype’ en zijn omvang”, zegt Jeroen van Midden. Op een zonnige ochtend haastte hij zich na zijn nachtdienst naar de bijna honderd jaar oude windmotor Herkules in Zaandam. “De mist trok langzaam weg, dus ik parkeerde snel de auto en maakte mijn drone klaar voor take-off.” Net op tijd, want er is nog een sluier van ‘witte wieven’ te zien. Dit detail zorgt er in combinatie met de prachtige weerspiegeling van de molen voor dat Jeroen deze fotowedstrijd heeft gewonnen.
Publiekslieveling
Gerbert Kannekens is een fervent dronevlieger en maakt geregeld opnames in opdracht. Toen hij na een klus onderweg naar huis was, beschikte Gerbert nog over één volle drone-accu, die hij goed wilde benutten. Hij liet zijn toestel opstijgen tussen Oud-Vossemeer (Zeeland) en Nieuw-Vossemeer (Noord-Brabant). “Dankzij de hoogte waarop de drone vliegt, zie je de contouren in het landschap én de korenmolen De Jager veel beter. Zes minuten voor zonsondergang maakte de oranje gloed plaats voor het koele blauw, wat een mooi contrast geeft.” Veel mensen waren het met hem eens. Deze foto kreeg namelijk de meeste stemmen op drone120.nl, waardoor Gerbert zichzelf publiekswinnaar mag noemen.
Sprookjesstad
Typ je Enkhuizen in bij Google-afbeeldingen, dan krijg je een hoop idyllische foto’s te zien van deze Noord-Hollandse plaats. Ook dronefotograaf en Enkhuizenaar Bas Meerwijk legde de stad op schitterende wijze vast. “Dit is misschien wel een van de meest gefotografeerde stukjes Enkhuizen.” En we snappen goed waarom, want het zogeheten Landje van Top heeft een zeer hoog Anton Pieck-gehalte. Het enige dat je het gevoel geeft niet naar een plaat uit de negentiende eeuw te kijken, zijn de zonnepanelen.
Schilderachtige schoonheid
In Nederland waait het vaak, waardoor je maar zelden zulk kalm water als op deze foto ziet. Is het dus een keertje windstil, dan moet je er als fotograaf als de kippen bij zijn. Dat was Karel Ton gelukkig ook. Hij nam deze foto bij de haven van Lelystad op een zonnige winterdag. “Het lastige daarbij was het tegenlicht, maar vooral het feit dat het vissersbootje redelijk snel voer. Hierdoor moest ik de drone op gelijke snelheid houden en tegelijkertijd een goede foto nemen.” Dat lukte Karel, met als resultaat een plaat om in te lijsten.
Lijnenspel
Er kwamen dit jaar veel inzendingen binnen van landbouwvoertuigen, maar deze stak er met kop en schouders bovenuit. Het shot is gemaakt in Esbeek, een dorpje van 1200 inwoners in Noord- Brabant. Het viel Michel Klop, die de foto met zijn DJI Mavic Pro schoot, al op dat de tractor heel strakke lijnen uitzette. En vanuit zijn drone was dat nóg veel beter te zien. “In eerste instantie baalde ik ervan dat de zon niet scheen, maar juist doordat er geen schaduwen waren, krijgt deze foto een heel sterke en rustige compositie”, zegt Michel. En laten we het nu roerend eens zijn met deze dronefotograaf.
Ondersteboven
Als fotograaf moet je niet alleen oog hebben voor detail, maar soms ook platen vanuit een heel ander perspectief kunnen schieten. Dat is iets wat de Groningse dronefotograaf Frank – die zichzelf Droninger noemt – onder de knie heeft, zoals deze foto laat zien. “Ik heb hem genomen aan de rand van Groningen, op de Zernike Campus. Ik was er al een paar keer langs gereden en had meteen dit shot in mijn hoofd. Toen ben ik teruggegaan met een mooie zonsondergang en heb deze foto geschoten.” Extra punten voor originaliteit.
Durfal
Een van de voorwaarden om mee te mogen doen aan onze dronefotowedstrijd was dat de platen in Nederland moesten zijn gemaakt. Bij het zien van deze foto twijfelde de jury daar even aan, maar fotograaf Kéhmor Statia verzekerde ons ervan dat de foto echt in ons land is geschoten. Op de Zuiderheide bij Hilversum, om precies te zijn. Kéhmor was voor zonsopkomst ter plekke: “Er hing een mooie laag mist, wat voor een fotograaf altijd een leuk extraatje is. Toen ik een fietser voorbij zag rijden, was het de uitdaging om zo snel mogelijk een mooie compositie te creëren.” Juist die eenzame fietser maakt de plaat. Bovendien vond de jury het tegen de zon in fotograferen een brutale zet, die erg goed heeft uitgepakt.
Op en top Flevo
Lawaaiige krengen die de horizon verpesten, zo worden windturbines door bezwaarmakers ook wel omschreven. Maar op deze foto, gemaakt door Sander Coppens, komen de enorme installaties in het windmolenpark Noordoostpolder (Flevoland) toch echt goed uit de verf. Mede door de kleurrijke tulpenvelden natuurlijk. Sander: “Ik had alle ruimte in het park. Met plezier, en zonder problemen, kon ik er rondvliegen.” Het windturbinepark is wel een aardig stukkie karren vanaf Sanders woonplaats in Breda, maar aangezien de foto onze selectie heeft gehaald, was die lange rit het dubbel en dwars waard.
Ku(n)stwerk
Niet alleen vliegers en meeuwen hangen in de lucht boven het strand van Katwijk; geregeld zijn er mensen met hun drone in de weer. Zo ook Johan van Boven die – samen met zijn zwager en neefje – voor de lol zijn toestel liet rondvliegen bij het dorp. “Toevallig kwam er een aantal paarden voorbij. Toen ik de camera van de drone recht naar beneden liet kijken, zag ik ineens hun fraaie schaduwen”, laat Johan weten. “Vervolgens was het een kwestie van klik, klik, klik en in het juiste tempo meevliegen.” Klinkt waarschijnlijk makkelijker dan het is. Knap staaltje werk dus!
Still shot
Stil shot De pier van Scheveningen met zijn 42 meter hoge reuzenrad is populair onder dronefotografen. Het bouwwerk prijkt dan ook op veel inzendingen. Toch sprong deze foto van Kéhmor Statia eruit. Hij schoot de plaat vlak voor zonsondergang, waardoor hij het met minder licht moest doen. “Hierdoor koos ik voor een iets langere sluitertijd, met het risico van een bewogen foto.” Gelukkig is daar geen sprake van. De foto bevat veel contrasten tussen het witte rad, de donkere zee en de schuimende golven, en verdient daarmee een plek in de top tien.